Η
σπείρα είναι το βασικό άκρο της γης. Το
σπειροειδές σχήμα της είναι η αρχή και
το τέλος της. Στις δυο άκρες της
ενεργοποιούνται το θετικό και το
αρνητικό, που είναι η αρχή της μάζας
της, η καταστροφή της και η αποβολή των
νεκρών κυττάρων του σύμπαντος.
Η αρχική άκρη του σύμπαντος βρίσκεται συνήθως στο κέντρο του, όπου συσσωρεύεται όλη η ύλη για το νέο επ' άπειρον σχήμα του. Η ολοκλήρωση του δεν είναι πάντα σταθερή μέχρι την κυκλική άκρη του και την τελειότητά του.
Είναι δυνατόν να συμβεί και το αντίθετο με τα ηλεκτρόνια του ενεργειακού σύμπαντος προς την αντίθετη πλευρά του. Στην περίπτωση αυτή το αποτέλεσμα θα είναι η καταστροφή του και ο διαχωρισμός του σε δυο ή τρία ή και τέσσερα σύμπαντα. Αυτά εν συνεχεία θα μετασχηματιστούν σε νέες κατηγορίες άστρων και πλανητών ή σε "νόβες". Ακόμη και σε όμοιους κόσμους, επειδή όλα αυτά προέρχονται από το ίδιο υλικό και την ίδια σπειροειδή έλικα.
Το ίδιο συμβαίνει σ' όλα τα έμψυχα και άψυχα πλάσματα παντού στο κόσμο και στο υπερπέραν.
Από μια τέτοια σπειροειδή έλικα είναι η προέλευση του ανθρώπινου DNA, ωστόσο ο ίδιος ο άνθρωπος έχει ξεχάσει την καταγωγή του και, αυτός ο ξεχασμένος έλικας έχει πλέον απενεργοποιηθεί. Διότι κρύφτηκε εις ένα μονό ανά δυο σειρές του γενετικού κώδικα, ενώ ήταν σε τρεις σειρές επί δυο σειρές. Το τελευταίο έχει ως συνέπεια να ξεχάσουμε την υπέρβαση του σώματος μας και τις τεράστιες δυνατότητες που αναπλάθουμε για κρατάμε σε μια ισορροπία τον οργανισμό μας.
Για να δημιουργηθεί ο άνθρωπος ή άλλα είδη χρειάζονται δυο άκρα-γένη. Σήμερα αυτά τα ονομάζουμε αρσενικό-θηλυκό. 'Όπως ακριβώς η σπείρα έχει δυο άκρες , έτσι και το έμβρυο του ανθρώπου ή του ζώου έχει αυτές τις δυο άκρες και συνδέεται διαμέσου αυτών με την μητέρα και το σύμπαν.
Με τις ίδιες διαδικασίες αντίστοιχα γεννιούνται με το καιρό κι άλλα είδη, όπως το νερό, οι πέτρες, το πετρέλαιο, το αέριο κ.ά. Αυτά ανάλογα με την έλικα που βρίσκονται σχηματίζονται από την αρχή έως το τέλος τους. Κάθε φορά εφόσον συλλεχθούν επιλεκτικά τα απαραίτητα στοιχεία και τα υπόλοιπα αποβληθούν στην επόμενη σειρά σπείρας του έλικα, ώστε να γίνει η νέα δημιουργία σε πέτρα, άμμο, κάρβουνο κ.λπ.
Το καθάριο υλικό είναι πρώτα ο αιθέρας, δεύτερο ο αέρας, τρίτο το νερό, τέταρτο ο κρύσταλλος και τα διάφορα είδη μορφών αυτών, από το διαμάντι μέχρι όλους τους πολύτιμους λίθους.
Το έκτο είναι το φυσικό αέριο και η λάβα, το έβδομο είναι το κάρβουνο και το πετρέλαιο.
Και το όγδοο είναι η πέτρα, τα βουνά, τα δέντρα και ο άνθρωπος. Αυτό το τελικό σύνολο το έχει ο άνθρωπος σ'όλο του το σώμα, που είναι το ισχυρότερο και τελειότερο πλάσμα.
Το όγδοον είναι το άπειρον των Πάντων, λόγω του όγδοου κύκλου του και των δυο άκρων του, όπου θυμίζουν και μας ξαναγυρίζουν στο αρχικό μας στάδιο, που είναι το σύμπαν, το άπειρο και το παράλληλο αυτό μέρος. Δηλαδή, τα πάντα είναι ότι είμαστε και δεν είμαστε, υπάρχουμε και δεν υπάρχουμε, ζούμε και δεν ζούμε, αναπνέουμε και δεν αναπνέουμε κ.ο.κ.
Όλα τα παραπάνω τα έχουμε ξεχάσει κι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για να κατανοήσουμε όλο αυτό και να το εξελίξουμε περισσότερο, για να αφήσουμε τον εαυτό μας να πετάξει, να αιωρηθεί και να ενωθεί με το σύνολο των οκτώ αισθήσεων και, με το τελικό εννέα, που είναι το Παν του συνόλου και το μέγιστον.
Για την επανένωση και το σχηματισμό του νέου και ενεργειακού σώματος του συνόλου του απείρου.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΥΘΙΑ
Η αρχική άκρη του σύμπαντος βρίσκεται συνήθως στο κέντρο του, όπου συσσωρεύεται όλη η ύλη για το νέο επ' άπειρον σχήμα του. Η ολοκλήρωση του δεν είναι πάντα σταθερή μέχρι την κυκλική άκρη του και την τελειότητά του.
Είναι δυνατόν να συμβεί και το αντίθετο με τα ηλεκτρόνια του ενεργειακού σύμπαντος προς την αντίθετη πλευρά του. Στην περίπτωση αυτή το αποτέλεσμα θα είναι η καταστροφή του και ο διαχωρισμός του σε δυο ή τρία ή και τέσσερα σύμπαντα. Αυτά εν συνεχεία θα μετασχηματιστούν σε νέες κατηγορίες άστρων και πλανητών ή σε "νόβες". Ακόμη και σε όμοιους κόσμους, επειδή όλα αυτά προέρχονται από το ίδιο υλικό και την ίδια σπειροειδή έλικα.
Το ίδιο συμβαίνει σ' όλα τα έμψυχα και άψυχα πλάσματα παντού στο κόσμο και στο υπερπέραν.
Από μια τέτοια σπειροειδή έλικα είναι η προέλευση του ανθρώπινου DNA, ωστόσο ο ίδιος ο άνθρωπος έχει ξεχάσει την καταγωγή του και, αυτός ο ξεχασμένος έλικας έχει πλέον απενεργοποιηθεί. Διότι κρύφτηκε εις ένα μονό ανά δυο σειρές του γενετικού κώδικα, ενώ ήταν σε τρεις σειρές επί δυο σειρές. Το τελευταίο έχει ως συνέπεια να ξεχάσουμε την υπέρβαση του σώματος μας και τις τεράστιες δυνατότητες που αναπλάθουμε για κρατάμε σε μια ισορροπία τον οργανισμό μας.
Για να δημιουργηθεί ο άνθρωπος ή άλλα είδη χρειάζονται δυο άκρα-γένη. Σήμερα αυτά τα ονομάζουμε αρσενικό-θηλυκό. 'Όπως ακριβώς η σπείρα έχει δυο άκρες , έτσι και το έμβρυο του ανθρώπου ή του ζώου έχει αυτές τις δυο άκρες και συνδέεται διαμέσου αυτών με την μητέρα και το σύμπαν.
Με τις ίδιες διαδικασίες αντίστοιχα γεννιούνται με το καιρό κι άλλα είδη, όπως το νερό, οι πέτρες, το πετρέλαιο, το αέριο κ.ά. Αυτά ανάλογα με την έλικα που βρίσκονται σχηματίζονται από την αρχή έως το τέλος τους. Κάθε φορά εφόσον συλλεχθούν επιλεκτικά τα απαραίτητα στοιχεία και τα υπόλοιπα αποβληθούν στην επόμενη σειρά σπείρας του έλικα, ώστε να γίνει η νέα δημιουργία σε πέτρα, άμμο, κάρβουνο κ.λπ.
Το καθάριο υλικό είναι πρώτα ο αιθέρας, δεύτερο ο αέρας, τρίτο το νερό, τέταρτο ο κρύσταλλος και τα διάφορα είδη μορφών αυτών, από το διαμάντι μέχρι όλους τους πολύτιμους λίθους.
Το έκτο είναι το φυσικό αέριο και η λάβα, το έβδομο είναι το κάρβουνο και το πετρέλαιο.
Και το όγδοο είναι η πέτρα, τα βουνά, τα δέντρα και ο άνθρωπος. Αυτό το τελικό σύνολο το έχει ο άνθρωπος σ'όλο του το σώμα, που είναι το ισχυρότερο και τελειότερο πλάσμα.
Το όγδοον είναι το άπειρον των Πάντων, λόγω του όγδοου κύκλου του και των δυο άκρων του, όπου θυμίζουν και μας ξαναγυρίζουν στο αρχικό μας στάδιο, που είναι το σύμπαν, το άπειρο και το παράλληλο αυτό μέρος. Δηλαδή, τα πάντα είναι ότι είμαστε και δεν είμαστε, υπάρχουμε και δεν υπάρχουμε, ζούμε και δεν ζούμε, αναπνέουμε και δεν αναπνέουμε κ.ο.κ.
Όλα τα παραπάνω τα έχουμε ξεχάσει κι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για να κατανοήσουμε όλο αυτό και να το εξελίξουμε περισσότερο, για να αφήσουμε τον εαυτό μας να πετάξει, να αιωρηθεί και να ενωθεί με το σύνολο των οκτώ αισθήσεων και, με το τελικό εννέα, που είναι το Παν του συνόλου και το μέγιστον.
Για την επανένωση και το σχηματισμό του νέου και ενεργειακού σώματος του συνόλου του απείρου.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΥΘΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου